بررسی وضعیت گرایش به نماز خواندن در بین دانشجویان بر حسب متغیّرهای جمعیت‌شناختی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت گرایش به نماز خواندن در بین دانشجویان مؤنث و مذکر در سطح دانشگاههای کشور انجام شد. روش: روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی از نوع پیمایش بود. شرکت‌کنندگان 2376 دانشجوی رشته‌ها و مقاطع مختلف تحصیلی 11 دانشگاه دولتی بودند که به پرسشنامه‌های ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و گرایش به نماز پاسخ دادند. با تحلیل عاملی پرسشنامه گرایش به نماز، گویه‌ها به چهار مؤلفه شامل گرایش به نماز، آثار نماز، اجتناب از نماز و امام جماعت دسته‌بندی شدند. تفاوت این چهار مؤلفه و نمرۀ کل پرسشنامه در متغیّرهای جمیعت‌شناختی رشتۀ تحصیلی، جنسیت، وضعیت تأهل، نوع پذیرش در دانشگاه، سال چندم تحصیلی، مقطع تحصیلی، سهمیه پذیرش و محل سکونت فعلی دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: یافته های تحقیق حاکی از معنادار بودن (05/0>p) تفاوتها در میزان گرایش به نماز در بین دخترها و پسرهای دانشجو، بین رشته‌های مختلف تحصیلی و سایر متغیّرهای گروه‌بندی بود. همچنین یافته‌ها نشان داد که گروه مجرد نسبت به گروه متأهل در مؤلفه‌های توجه به نقش امام جماعت میانگین نمرۀ بالاتری به دست آوردند. پسرهای مجرد نسبت به پسرهای متأهل ادراک مثبت‌تری به نقش امام جماعت دارند. پسرهای مجرد و متأهل در میزان گرایش به نماز مشابه هستند؛ در حالی که دخترهای متأهل بیش از دخترهای مجرد به طرف نماز گرایش نشان می‌دهند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد،‌ در مؤلفه‌های نقش امام جماعت، گرایش به نماز، تصور مثبت به آثار نماز و نمرۀ کل مقیاس گرایش به نماز، گروه مؤنث نسبت به گروه مذکر از میانگین نمرات بالاتری برخوردارند؛ در حالی که در مورد مؤلفۀ اجتناب از نماز و ادراک خنثی به آثار نماز، وضعیت بر عکس است. این نشان می‌دهد که دخترها نسبت به پسرها به نماز گرایش بیشتری دارند.